De suggestie leek zo simpel: gewoon even een boek schrijven. Als je om je heen kijkt, dan lijkt het of tegenwoordig iedere professional een boek schrijft. In een weekend (hoe dan!?), in drie weken, drie maanden, of net wat langer. Mijn doel was drie maanden, maar het kostte me uiteindelijk ruim een jaar bloed, zweet en tranen. En ik kan je verklappen: een boek schrijven doe je niet gewoon, het is keihard werken. En moeilijk, maar waarschijnlijk niet op de manier die jij denkt…
Waarom schrijf je een boek?
Natuurlijk kan ik niet voor anderen spreken. Misschien loop je zelf ook al een tijdje rond met het idee rond om een boek te schrijven. Mijn idee voor een boek is vrij plotseling ontstaan. Het was niet al jarenlang mijn droom om een boek over online communities te schrijven. Sterker nog: heel lang had ik zelf niet eens door dat dit mijn expertise was. Dat realiseerde ik me pas toen meerdere mensen me vroegen hoe je dat nou doet, een succesvolle online community opzetten. Of ik daar een masterclass over kon geven, om hen daarbij te helpen. Pas toen ik bijna wekelijks dit soort aanvragen kreeg, realiseerde ik me dat er nog geen handleiding bestond, maar dat er wel behoefte aan was. Ik wilde al die mensen helpen, maar mijn tijd is beperkt. Een goede vriendin raadde me aan: dan schrijf je toch een boek?
Hoe begin je?
Dus begon ik aan een boek. Zoals bij alles is een goed begin het halve werk. Ik nam een schrijfcoach in de arm die samen met mij de structuur bepaalde en toen kon ik aan de slag. Elke ochtend stond ik vol goede moed op om van 6:00 tot 7:00 uur te schrijven. Elke week spoorde mijn schrijfcoach me aan tijdens een Skypecall en de duizenden woorden kwamen als vanzelf op papier. Eerlijk: ik was best trots op mezelf dat ik de discipline op kon brengen om elke dag te schrijven. Nadat de basis op papier stond, was het tijd voor fase twee.
Natuurlijk schrijf je een boek over online communities niet alleen. Dat doe je samen met een community van community-leiders. Daarom combineerde ik mijn eigen ervaring met veel research en interviewde ik 36 experts die steengoed zijn in hun vak en ook veel weten over communities. Experts die hun successen, maar ook valkuilen en geheimen deelden. Experts van kleine communities om een social movement te creëren, versus experts van mega communities met meer dan 500.000 leden. Jong talent versus de gevestigde orde. Vrouwen en mannen. Verschillende culturen, achtergronden, geloven, seksuele voorkeuren, gezondheid, et cetera. Mensen die op het eerste gezicht heel divers zijn, maar wel een gemeenschappelijke deler hebben: hun passie voor communities.
Het was echt heel tof om dat te doen, ik kreeg er enorm veel energie van! Interviews houden kost tijd, daarom liep ik iets uit op de planning. Niet na drie maanden, maar na ruim een half jaar was mijn manuscript naar mijn idee zo goed als af. Tijd voor de volgende stap.
Kill your darlings
Toen ik via via bij een uitgever terecht kwam, bleek dat ik nog niet eens op de helft was. De eerste vijf (!) hoofdstukken moest ik als de spreekwoordelijke darling killen, want die waren niet interessant genoeg voor de lezers (auw). En de interviews waren nog niet allemaal verwerkt, dus er was werk aan de winkel. Per stap uit het stappenplan in mijn boek zocht ik de juiste quotes uit de expert-interviews bij elkaar. Via post-its werd de nieuwe structuur bepaald en een goede verdeling gemaakt. Met al die levendige voorbeelden werd het boek stukken beter. Alleen was er een nieuw probleem: ik zat op 185.000 woorden. Terwijl het streven 80.000 woorden was, 320 pagina’s. Dus kwam er een nieuwe fase van kill your darlings aan en meer dan de helft van de tekst werd geschrapt: moeilijk!
Het moeilijkste aan het schrijven van een boek
Wat ik me niet gerealiseerd had, is dat het allermoeilijkste aan het schrijven van een boek niet het schrijven zelf is. Het is de onzekerheid en kwetsbaarheid die erbij komen kijken. Als digital minded people zijn we gewend aan het alsmaar aanpassen van online teksten en afbeeldingen. Bevalt iets niet? Dan verwijder je het en begin je opnieuw. Maar een boek is voor eeuwig. En dat maakt kwetsbaar. Is het wel goed genoeg?
Mee-lezen helpt
In de ideale situatie schrijf je je boek in een hutje op de hei of in een warm land. Heb je alle tijd. In het echte leven moet er ook geld verdiend worden, dus gaat elk vrij uurtje op een gegeven moment in je boek zitten en dat kost energie. Op een gegeven moment redigeert een redacteur je manuscript, haalt er zoveel mogelijk fouten uit en dan komt het moment dat anderen je manuscript gaan lezen. Dat vond ik moeilijk! Wat vinden mensen ervan? Vooral omdat je kapot moe en uitgeput bent na het harde werken, is zelfs opbouwende kritiek best pittig, maar je hebt het hard nodig. Je ziet zaken over het hoofd die voor jou vanzelfsprekend zijn en door die feedback wordt het uiteindelijke boek veel beter dan je alleen had kunnen schrijven.
De learnings
Als ik het over mocht doen had ik mensen veel eerder betrokken. Ook al is dat eng, omdat het product nog niet af is. Ik heb het verwerken van alle feedback totaal onderschat. Ik was vier dagen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig om de deadline van de persklaarmaker te halen. Dat is niet leuk, dat is keihard werken! Of zoals een collega-schrijfster een halfjaar geleden al tegen me zei: “Het is leuk om een boek te hebben, de weg ernaartoe is vooral heel leerzaam.”
Ik kan niet genoeg benadrukken hoe dankbaar ik ben voor alle lieve mensen die me hebben geholpen. Met interviews, mee-lezen, feedback geven en support. Het inleveren van je manuscript is echt een mijlpaal om even bij stil te staan en eigenlijk begint het nu pas. Met de persklaarmaker, ontwerper, corrector, drukwerkbegeleiding, drukker, distributie en dan natuurlijk de boeklancering en alles wat daarbij komt kijken. Ik kan niet wachten om het boek in handen te hebben! Toen ik aan deze reis begon, had ik geen idee hoe heftig zo’n proces is. Waarschijnlijk maar goed ook, anders was ik er misschien niet eens aan begonnen. Mocht je ooit zelf een boek gaan schrijven en je hebt vragen, dan weet je me te vinden. Want eh… jij schrijft toch ook gewoon even een boek?
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op Nederlands MediaNieuws: https://www.nederlandsmedianieuws.nl/columns/Column-Maartje-Blijleven-Dan-schrijf-je-toch-een-boek/
